Fortyfikacje

Tematem tej strony  jest  polski dorobek fortyfikacyjny w okresie międzywojennym.  II Rzeczpospolita Polska w dwudziestoleciu, w dziedzinie inżynierii wojskowej doczekała się wielu niezłych i nowoczesnych projektów fortyfikacyjnych, o których warto wiedzieć. Proponuję również, małą wycieczkę po fortyfikacjach (twierdzach) przejętych po państwach zaborczych.

Zapraszam również na Forum poświęcone fortyfikacji i wojsku polskiemu.

image
image

Gorączka fortyfikacji

Chciałbym też na tej stronie przedstawić "udział" fortyfikacji w kampanii wrześniowej 1939 roku. Bliska mojemu sercu jest obrona we wrześniu 1939 roku Twierdzy Modlin, w której to jako żołnierz samodzielnego batalionu saperów uczestniczył mój ojciec. Batalion ten wybudował mosty pontonowe, a mój ojciec jako saper wodny brał udział w ich budowie i obronie. 

Byłbym niezmiernie szczęśliwy, gdybym już nigdy więcej stojąc w pobliżu polskiego schronu nie usłyszał zdania: "To jest niemiecki bunkier". W miarę możliwości i wolnego czasu aktualizuję tę stronę.

Jeśli znalazłeś tutaj interesujące Ciebie informacje, to odwiedź mnie jeszcze kiedyś. Będziesz zawsze mile widziany.

FORTYFIKACJA

Jest to ogólnie ujmując sztuka przystosowania terenu do obrony za pomocą odpowiednich umocnień. W polskiej szkole fortyfikacyjnej wyróżniamy fortyfikację stałą i fortyfikacje polową. Często lansowana jest teoria o trójstopniowym podziale fortyfikacji na: stałą, polową i półstałą. W odniesieniu do polskiej fortyfikacji nie powinno się również używać tak popularnych stwierdzeń, jak " fortyfikacja stała z elementami fortyfikacji polowej", bądź "fortyfikacja polowa z elementami fortyfikacji stałej". We wszystkich polskich dokumentach i podręcznikach wojskowych, fortyfikacja jest stała, albo polowa. Tego podziału należy się trzymać. Nie wolno nam go samowolnie zmieniać.

Fortyfikacja stała - umocnienia wzniesione przy użyciu materiałów trwałych, jako celowe przygotowanie określonego miejsca do planowanej obrony. Fortyfikacja stała budowana była przez specjalnie do tego powołaną grupę cywilnych, najemnych robotników. Kontrolę nad pracami powierzano kierownictwu wojskowemu. Przykładem polskiej fortyfikacji stałej z okresu międzywojennego jest Obszar Warowny Śląsk.

Fortyfikacja polowa - różni się od fortyfikacji stałej tym tylko, że budowana jest doraźnie w trakcie lub bezpośrednio przed działaniami wojennymi na danym obszarze. Fortyfikacja polowa budowana jest przez jednostki wojskowe stacjonujące na danym terenie. Przykładem polskiej fortyfikacji polowej może być pozycja Mława ( w 1939r. pas działania 20 DP ), gdzie wybudowano schrony żelbetowe typu polowego.

image

Katalog pancerzy polskich

Pancerze

Całość zawartego tutaj materiału systematyzuje zagadnienia związane z wykorzystaniem pancerzy w polskich fortyfikacjach.

  • Bark fortu - bok fortu.
  • Bateria artyleryjska - stanowisko artyleryjskie otwarte lub skazamatowane.
  • Czoło fortu - odcinek na ogół prosty narysu fortu położony od frontu, od strony przedpola.
  • Droga fortowa - brukowana droga łącząca od wewnątrz forty ze sobą i z innymi elementami twierdzy.
  • Droga wałowa - wewnętrzna część korony wału bojowego służąca do przemieszczania się wzdłuż przedpiersia i zakładania ewentualnych stanowisk artyleryjskich.
  • Dziedziniec fortu - względnie płaski teren we wnętrzu fortu otoczony wałem bojowym.
  • Esplanada - teren na zewnątrz fortyfikacji pokryty jej ostrzałem artyleryjskim.
  • Fort - samodzielny obiekt obronny w zasadzie z XIX i początku XX wieku, na rzucie pięciobocznym lub nieregularnym złożony z wału bojowego z fosą i skazamatowanych budowli, najczęściej koszar, schronów pogotowia i potern, nieraz magazynów.
  • Fosa - wykopane obniżenie terenu, rodzaj szerokiego rowu, stanowiące przeszkodę na zewnątrz wału bojowego.
  • Galeria kontrminowa lub przeciwminowa - w przeciwskarpie fosy murowana lub betonów galeria z zaczątkami kanałów kontrminowych służących do przeciwpodkopów do walki podziemnej w przypadku wykonywanych przez nieprzyjaciela podkopów minowych dla wysadzenia fortu.
  • Kaponiera - skazamatowana budowla do obrony w poziomie dna fosy. Kaponiery dzielą się na skarpowe, często wydłużone, półkoliście zakończone, wysunięte z oskarpowania wału bojowego i młodsze (po 1885 r.) przeciwskarpowe widoczne jako tylko betonowa ściana ze strzelnicami w przeciwskarpie fosy.
  • Kazamata - budowla forteczna częściowo lub całkowicie nakryta ziemią, często tylko z jedną elewacją.
  • Koszary szyjowe - skazamatowane koszary dla załogi fortu usytuowane w szyi, to znaczy tyłu fortu.
  • Kryta droga - droga na zewnątrz fosy, osłonięta stokiem 
  • Ławka strzelecka - próg ziemny przy podpiersiu umożliwiający prowadzenie ognia z broni ręcznej.
  • Międzypole - teren ostrzału między fortami.
  • Poterna - podziemny chodnik komunikacyjny.
  • Przeciwskarpa - zewnętrzny stok fosy.
  • Przedpiersie - tu ziemny wał osłaniający od przedpola działa i żołnierzy na stanowiskach ogniowych.
  • Przelotnia - krótka masywna osłona przed wejściem, często stwarzająca wrażenie dwóch wejść łączących się głębiej skośnie w jedno, dla osłony przed odłamkami pocisków.
  • Schron pogotowia - budowla przy stanowiskach ogniowych dla ochrony załogi, osłony sprzętu i amunicji.
  • Skarpa - w fosie wewnętrzny jej stok, dla wału jego skośne płaszczyzny.
  • Stok (giasls) - wał na zewnątrz fosy osłaniający krytą drogę o koronie stanowiącej przedłużenie górnej płaszczyzny przedpiersia wału bojowego.
  • Strzelnica - tu otwór w murze zewnętrznym o proporcjach węższego, stojącego prostokąta, dla broni ręcznej i większy, często okrągły dla artylerii.
  • Szyja fortu - tylny odcinek narysu fortu.
  • Tradytor - stanowiska artyleryjskie w zasadzie w barkach bastionów dla ostrzału międzypól.
  • Trawers - porzeczny wał przecinający drogę wałową dla osłony przed ostrzałem nieprzyjacielskim wzdłuż drogi wałowej.
  • Wał bojowy - wał fortu ze stanowiskami dla obrony z broni ręcznej i (lub) artylerii.
  • Wał międzyfortowy - wał z fosą założony między fortami lub prowadzący do fortu od innej przeszkody np. wodnej

Galeria

Moje zdjęcia.

image

BITWA POD MŁAWĄ 1939 - 2015

Widowisko historyczne Rekonstrukcja Bitwy pod Mławą, organizowane jest przez Miasto Mława po raz ósmy.

To jedno z największych w Europie widowisk z czasów II wojny, jedyne w Polsce odtworzone na bazie istniejących fortyfikacji – bunkrów z 1939 roku. Serdecznie zapraszamy w dniach 28 – 29 sierpnia 2015 r (piątek – sobota) do Mławy! 28 sierpnia (piątek) godz. 17.00 – oficjalne uroczystości z udziałem kompanii honorowej z 20. Bartoszyckiej Brygady Zmechanizowanej oraz inscenizacja nalotu bombowego na Mławę (centrum miasta) 29 sierpnia (sobota) godz. 15.00 – VIII Rekonstrukcja Bitwy pod Mławą (pole bitwy Uniszki Zawadzkie). Tegoroczna rekonstrukcja odbędzie się 29 sierpnia (sobota) od godz. 15.00 na przedpolach Mławy, w Uniszkach Zawadzkich, podczas której rekonstruktorzy wojskowi i cywilni odtworzą sceny jednej z największych bitew kampanii wrześniowej 1939 r. – bitwy pod Mławą. Wydarzenie przypomina walki jakie stoczyła 20 Dywizja Piechoty z przeważającymi siłami nieprzyjaciela w dniach 1 – 4 września 1939 roku w ramach bitwy granicznej na przedpolu Mławy,

Więcej o Rekonstrukcjach historycznych pokazujących walki o schrony

Fortyfikacje II Rzeczypospolitej

Fortyfikacje polskie okresu międzywojennego można podzielić na cztery poniższe podgrupy:

Wojsko Polskie

Polskie schrony bojowe były budowane tak, aby można było w nich używać standardowego uzbrojenia jakie posiadało Wojsko Polskie, przeważnie na specjalnych podstawach i wyposażone w odpowiednie urządzenia do pochłaniania gazów spalinowych. Schrony artyleryjskie były uzbrojone w armatę 75mm. wz. 1897. Schrony do obrony przeciwpancernej uzbrojone były w działka ppanc. firmy Bofors wz.36 kaliber 37 mm. Jako broń maszynowa w kopule bojowej jak i za płytą pancerną używany był najczęściej ciężki karabin maszynowy Browning wz.30 i erkaem Browning wz.28 na amunicję Mauser kaliber 7,92 mm.

image

Na wyposażeniu osobistym żołnierzy znajdowały się dodatkowo karabinki lub karabiny Mauser wz.98 lub karabinki wz.29 kaliber 7,92 mm. jak też karabin ppanc Ur wz.35. kaliber 7,92mm.

Planowano wybudować schrony, w których miały być zamontowane wierze artyleryjskie uzbrojone w działa 105mm. i działka ppanc 37mm.(po planowanym przezbrojeniu armii polskiej działka ppanc. 47 mm.). Wież pancernych dla artylerii ze względów technicznych nigdzie jednak nie zainstalowano. Plany te dotyczyły szczególnie najbardziej eksponowanych odcinków pozycji poleskich.

Schrony fortyfikacji polowej były wyposażane również w taką samą broń jak umocnienia stałe.

image

Wojsko II Rzeczypospolitej.

Rodzaje wojsk II Rzeczypospolitej to Wojska Lądowe (piechota, kawaleria, artyleria, broń pancerna, lotnictwo, wojska saperskie), Obrona Narodowa, Marynarka Wojenna i KOP.

image

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych - 1 MARCA.

„Żołnierzami Wyklętymi” zwykło się nazywać żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego, którzy pięć lat okupacji niemieckiej zmuszeni byli zamienić na idący ze wschodu, niczym burza, stalinowski reżim. W odróżnieniu od tej części społeczeństwa, która uznała władzę ludową narzuconą odgórnie na polecenie Stalina, Oni – wyklęci przez komunistyczny system, nie złożyli broni. Jeszcze raz poszli do lasu broić miejscowej ludności przed kradzieżami i gwałtami MO, UB i NKWD. Podziemie niepodległościowe na skutek braku reakcji aliantów na komunistyczne fałszerstwo zamiast demokratycznych wyborów, oraz na fakt iż państwa zachodniej Europy uznały Polskę pod rządami sowietów, świadomi braku perspektyw żołnierze niepodległościowych organizacji zmuszeni byli przyjąć symboliczny kielich goryczy od komunistycznych władz w postaci tzw. „amnestii”, które okazały się podstępnymi pułapkami. Nadal tropiono i mordowano nie tylko tych, którzy nie chcieli się ujawnić, ale także tych, którzy to uczynili. Władza ludowa jeszcze raz zademonstrowała wtedy, co są warte jej zobowiązania i przyrzeczenia. Za koniec ich zbrojnego oporu uznaje się datę zastrzelenia sierż. Józefa Franczaka ps. „Lalek” w Majdanie Kozic Górnych (gm. Piaski) 21 października 1963 r.

image

185'ta rocznica bitwy pod Olszynką Grochowską

REKONSTRUKCJA BITWY POD OLSZYNKĄ GROCHOWSKĄ - Zapraszamy na rekonstrukcję bitwy 27.02.2016. - godz. 14:00 okolice pomnika. Bitwa o Olszynkę Grochowską odbyła się 25 lutego 1831 roku i była najbardziej krwawą bitwą powstania listopadowego. 40-tysięczna armia polska zastąpiła wtedy drogę maszerującemu traktem brzeskim na Warszawę 60-tysięcznemu głównemu ugrupowaniu armii Imperium Rosyjskiego. Bitwę uznaje się za nierozstrzygniętą, ponieważ zmusiła obie strony do odwrotu, jednakże uniemożliwiła wojskom rosyjskim szturm Warszawy. Tradycyjną inscenizację zainauguruje koncentracja wojsk i odprawa dowódców, a następnie odbędzie się przemarsz historycznych oddziałów wojskowych wspólnie z publicznością na pole bitwy. Sama rekonstrukcja będzie miała miejsce w okolicy pomnika bitwy pod Olszynką Grochowską ok. 14.00 i potrwa planowo półtorej godziny. Co roku grupa rekonstruktorów inscenizuje to wydarzenie. .

Więcej o Rekonstrukcjach historycznych pokazujących bitwy stoczone przez żołnierza polskiego

Kontakt

NAPISZ

image

Witam w temacie, zapraszam do kontaktu.

Masz ciekawe informacje o polskich fortyfikacjach, odezwij się.

COPYRIGHT © 2016 Witold Kaczynski. DESIGN: TEMPLATEMO